15 lipca 4. Grupa Pancerna otrzymała rozkaz osiągnięcia rubieży Narwa–Ługa–Nowgorod i rozpoczęcia operacji mającej zakończyć się okrążeniem Leningradu. Natarcie LVI KA na Nowgorod zostało jednak zatrzymane przez sowiecki kontratak pod Solcami. Powstrzymanie marszu prawego skrzydła Grupy Armii „Północ” spowodowało, że 21 lipca Hitler nakazał wzmocnienie tej grupy siłami 3. Grupy Pancernej. Początkowo przeciwnikiem tej decyzji był szef sztabu OKH Franz Halder, ale i on wkrótce ją poparł. Od 22 lipca okrążenie Leningradu było już celem całej Grupy Armii „Północ”. Początkowo główne uderzenie miało zostać skierowane w kierunku jeziora Ilmeń, a następnie w kierunku jeziora Ładoga. 23 lipca Halder uznał za priorytetowe przecięcie połączenia kolejowego między Moskwą a Leningradem, stanowiącego jedyny sprawny szlak komunikacyjny między tymi miastami. Atak miał zostać wykonany głównie z wykorzystaniem dywizji piechoty, dowódca 4. GPanc, generał pułkownik Erich Hoepner, nie zgadzał się bowiem na wykorzystanie podlegającego mu XXXXI Korpusu Zmotoryzowanego (generał Georg Hans Reinhardt), ponieważ był on zaangażowany w walkę o przyczółki na rzece Ługa.
XXXXI KZmot aktywnie do ofensywy włączył się 8 sierpnia i w ciągu 11 dni osiągnął granice zewnętrznego pasa obrony. Pod wsią Bolszije Bornicy marsz korpusu próbowały zatrzymać oddziały złożone z kursantów Wojskowo-Politycznej Szkoły NKWD i Kursów Młodszych Oficerów Politycznych. W tym samym czasie 16. Armia zajęła Nowgorod, a I (generał Kuno von Both) i XXVIII (generał Mauritz von Wiktorin) Korpusy Armijne ścigały wojska sowieckie opuszczające rubież łużską oraz 48. Armię. Z kolei L KA (generał Georg Lindemann) z 4. GPanc był w trakcie zajmowania Ługi. W tym momencie pomiędzy 4. GPanc a 16. Armią powstała nieobsadzona luka o szerokości kilkudziesięciu kilometrów.
Tego samego dnia w sztabie Grupy Armii „Północ” zapadła decyzja o chwilowym wstrzymaniu działań zmierzających bezpośrednio do zajęcia Leningradu. Decyzję o podjęciu walk w samym mieście i w rejonach położonych na południe i zachód od niego miał osobiście podjąć sam Hitler. Jednocześnie 18. Armia zajmowała pozycje na lewym skrzydle 4. GPanc, a 8. DPanc z XXXXI KZmot rozpoczęła marsz w kierunku Ługi. Wcześniej ta armia była zaangażowana w walki na terytorium Estonii i dopiero po wyparciu Narwskiej Grupy Operacyjnej mogła włączyć się do operacji skierowanej przeciw Leningradowi. 17 sierpnia XXVI (generał Albert Wodrig) i XXXVIII (generał Friedrich Wilhelm von Chappuis) Korpusy Armijne należące do 18. Armii podeszły do Kingiseppi i rozpoczęły ciężkie walki wokół miasta zakończone jego zdobyciem. Następnie 18. Armia rozpoczęła osłonę skrzydła znacznie wysuniętej 4. GPanc. 21 sierpnia 1. i 58. Dywizje Piechoty poprosiły o wsparcie czołgów, ponieważ bez tego ich tempo natarcia było zbyt powolne.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
