W 1919 roku armia litewska zdobyła pierwszy samochód pancerny, który zrządzeniem losu pozostawał w służbie liniowej aż do 1940 roku. Ten fakt nie oznacza jednak, że Litwini nie przywiązywali wagi do posiadania nowoczesnych pojazdów pancernych. Wręcz przeciwnie. Spośród trzech państw bałtyckich rząd litewski wyasygnował największe kwoty na zakup nowoczesnych samochodów pancernych i czołgów. Litwini dysponowali szwedzkimi samochodami pancernymi Landsverk L 181-29/34 oraz angielskimi lekkimi czołgami Vickers-Armstrong M1933 i M1936, a w 1939 roku sfinalizowano zakup lekkich czołgów LLT produkcji ČKD. Niestety w wyniku politycznego porozumienia pomiędzy Rzeszą Niemiecką a ZSRR Litwa dostała się w obręb radzieckiej strefy wpływów, co oznaczało likwidację niepodległego państwa.
31 maja 1919 roku żołnierze 1. kompanii 2. Pułku Piechoty im. Wielkiego Księcia Litewskiego Olgierda, podczas obrony linii Wiłkomierz (Ukmergė)–Uciany (Utenos), zdobyli samochód pancerny typu Fiat-Iżorski o numerze silnika 6739 (według informacji z 1924 roku do zdarzenia tego doszło w pomiędzy Leliūnai a Skiemonis). Litwini zamierzali odciąć część oddziałów bolszewickich i przygotowali na drodze zasadzkę. Ścięto kilka drzew, które zatarasowały szosę, a Bolszewicy po dotarciu w ten rejon zostali ostrzelani; załoga porzuciła samochód. Pojazd był w dobrym stanie technicznym i natychmiast po usunięciu drzew został wykorzystany w pogoni za wycofującymi się Bolszewikami. Załoga samochodu kilkukrotnie ostrzelała nieprzyjacielskie stanowiska. W niektórych relacjach wspomina się, że zdobyto drugi uszkodzony samochód, oficjalnie jednak brak informacji na jego temat. Zdobycz została przekazana do auto-plutonu, który formowano w Kownie.
Kolejne samochody pancerne Litwini otrzymali dopiero w styczniu 1920 roku. Staraniem szefa Alianckiej Misji Wojskowej gen. H.A. Niessela Litwinom przekazano cztery niemieckie samochody pancerne Ehrhardt/Daimler Behelfstswagen o numerach silników: 3992, 4004, 4019 i 4026. Pojazdy zbudowano na bazie samochodu ciężarowego Daimler, którego silnik miał moc zaledwie 35 KM (zdobyty Fiat-Iżorski miał silnik o mocy 95 KM). Architektura pancernego nadwozia przypominała samochód Ehrhatdt wz.1917. Uzbrojenie stanowiły cztery karabiny maszynowe Maxim 08/15 kalibru 7,92 mm (jeden w wieży, dwa z obu bocznych ścianach bocznych oraz jeden z przodu po lewej stronie kierowcy; w tylnej płycie znajdowało się także gniazdo dla karabinu). Niestety nie wiadomo nic o grubości płyt pancernych, z których zbudowano nadwozie, jednakże we wszystkich samochodach stwierdzono liczne ślady po pociskach, ale bez żadnego przebicia płyty. Pojazdy należały do Baltische Landeswehr znalazły się we władaniu sił alianckich (od 14 listopada Niemcy rozpoczęli wycofywać swoje siły z terenu Litwy, ale część uzbrojenia i wyposażenia przejęły oddziały rosyjskiego gen. Bermondta-Awałowa). Pojazdy zostały wysłanie koleją do Kowna.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
