• Czwartek, 28 marca 2024
X

Lotnictwo Morskie Francji

Marynarka Wojenna odgrywa bardzo ważną rolę we francuskim systemie obrony narodowej i odstraszania nuklearnego. Ochrania ogromne obszary morskie pozostające pod francuską jurysdykcją, umożliwia projekcję siły na skalę globalną i jest częścią strategicznego potencjału nuklearnego. Jej integralnym komponentem jest Lotnictwo Morskie. Samoloty i śmigłowce operują zarówno z baz lądowych, jak i z pokładów okrętów, przede wszystkim flagowego lotniskowca z napędem jądrowym Charles de Gaulle. Do myśliwców Rafale M i śmigłowców NH90 NFH Caïman Marine w obecnej dekadzie dołączą nowe samoloty dozorowe Falcon 2000 Albatros i rozpoczną się dostawy śmigłowców wielozadaniowych H160M Guépard Marine. W przyszłej dekadzie należy spodziewać się wymiany samolotów patrolowych i pomocniczych.

Marynarka Wojenna (Marine nationale) jest jednym z trzech rodzajów Francuskich Sił Zbrojnych (Forces armées françaises; znanych także jako Armée française). Jej misją jest ochrona i obrona granic morskich, wód terytorialnych, wyłącznej strefy ekonomicznej, terytoriów zależnych oraz interesów narodowych Francji na morzu. Zadania obejmują pięć obszarów: rozpoznanie, mające na celu gromadzenie, analizowanie i rozpowszechnianie informacji o światowej sytuacji morskiej; zapobieganie sytuacjom kryzysowym, które mogą zagrozić Francji; interwencja w strefie konfliktu w celu przywrócenia pokoju oraz ewakuacji lub pomocy ludności; ochrona mórz, ratownictwo, pomoc statkom, walka z piractwem, przemytem i zanieczyszczeniami; odstraszanie, mające na celu ochronę żywotnych interesów Francji poprzez utrzymywanie środków przenoszenia broni jądrowej.

Jednym z czterech zasadniczych komponentów Marynarki Wojennej jest Lotnictwo Morskie (Force maritime de l’aéronautique navale lub krócej Force de l’aéronautique navale, albo po prostu Aéronautique navale [w skrócie Aéronavale] lub Aviation navale). Do jego głównych zadań należą: odstraszanie nuklearne, projekcja siły, ochrona i działania morskie państwa oraz zapobieganie zagrożeniom na morzu. Odstraszanie nuklearne polega na utrzymywaniu zdolności do przenoszenia pocisków z głowicami jądrowymi (Force aéronavale nucléaire, FANU). Projekcja siły obejmuje obronę przestrzeni powietrznej i morskiej, wsparcie logistyczne i bojowe sił morskich i operacji desantowych oraz zwalczanie celów powietrznych, morskich (nawodnych i podwodnych) i lądowych. Ochrona i działania morskie państwa dotyczą walki z terroryzmem, piractwem i przemytem, zapobiegania nielegalnej imigracji, ochrony szlaków żeglugowych i podejść do portów, poszukiwania i ratownictwa, wykrywania zanieczyszczeń na morzu, a także kontrolowania rybołówstwa i nadzorowania przestrzegania embarga. Zapobieganie zagrożeniom realizowane jest poprzez dozorowanie wód terytorialnych i wyłącznej strefy ekonomicznej.

Struktura organizacyjna

Zgodnie z konstytucją najwyższym zwierzchnikiem Francuskich Sił Zbrojnych (Chef des armées) jest prezydent republiki, który decyduje o użyciu sił zbrojnych i przewodniczy Radzie Obrony i Bezpieczeństwa Narodowego (Conseil de défense et de sécurité nationale, CDSN). Za określenie i realizację polityki obronnej oraz obronę narodową odpowiada rząd za pośrednictwem Ministerstwa Sił Zbrojnych (Ministère des Armées). Do zadań resortu należy m.in. organizacja, zarządzanie, przygotowanie do użycia i mobilizacja sił zbrojnych oraz tworzenie i utrzymanie infrastruktury wojskowej. Ministrowi sił zbrojnych podlega szef Sztabu Sił Zbrojnych (Chef d’état-major des armées, CEMA), który dowodzi wszystkimi operacjami wojskowymi z upoważnienia prezydenta oraz doradza rządowi w zakresie użycia sił zbrojnych.

Z szefem Sztabu Sił Zbrojnych współpracuje szef Sztabu Marynarki Wojennej (Chef d’état-major de la Marine, CEMM), który odpowiada za przygotowanie operacyjne morskiego rodzaju sił zbrojnych, utrzymanie sprawności technicznej i gotowości bojowej sprzętu, wyposażenia i uzbrojenia oraz rekrutację, szkolenie wstępne, dyscyplinę, morale i stan żołnierzy. Od 1 września 2020 roku szefem Sztabu Marynarki Wojennej jest Amiral (adm.) Pierre Vandier. Podlegają mu bezpośrednio dowódcy wszystkich komponentów Marynarki Wojennej.

Dowódca Lotnictwa Morskiego (Commandant de la force de l’aéronautique navale), zwyczajowo tytułowany admirałem lotnictwa (Amiral de l’aviation, ALAVIA), odpowiada za administrację, szkolenie i gotowość operacyjną podległych jednostek i służb, wyznaczanie celów i zadań oraz kontrolę ich wykonania. Dowództwo operacyjne sprawuje natomiast za pośrednictwem dowódców baz lotniczych, którzy pełnią funkcję dowódców Lotnictwa Morskiego na danym obszarze (Aéronautique navale locale, AÉRO LOCALE). Od 1 lipca 2022 roku dowódcą Lotnictwa Morskiego jest Contre-amiral (kadm.) pilot Serge Bordarier. Dowódcę wspiera Sztab Lotnictwa Morskiego (État-major de la force de l’aéronautique navale; często określany w skrócie jako État-major ALAVIA) z kwaterą w Tulonie.

W obecnej formie – zintegrowanej formacji grupującej wszystkie siły i środki związane z działalnością lotniczą nad morzem – Lotnictwo Morskie istnieje od 19 czerwca 1998 roku, gdy nastąpiło połączenie sił lotnictwa zaokrętowanego (Aviation embarquée) i lotnictwa patrolowego morskiego (Aviation de patrouille maritime, PATMAR). Wkrótce dołączono ośrodki szkolno-treningowe i doświadczalne, a w 2001 roku także bazy Lotnictwa Morskiego. Symbolicznym ukoronowaniem przemian było oficjalne przywrócenie 6 czerwca 2006 roku historycznej nazwy Aéronautique navale zamiast stosowanej wcześniej Aviation navale. Lotnictwo Morskie ma 4160 osób personelu wojskowego oraz niemal 180 załogowych statków powietrznych (samolotów i śmigłowców).

Podstawową jednostką organizacyjną Lotnictwa Morskiego jest eskadra, która w zależności od przeznaczenia i wyposażenia ma od kilku do kilkunastu statków powietrznych. Eskadry operacyjne są tradycyjnie określane terminem flotille (F), a eskadry pomocnicze escadrille (S). Obecnie w składzie Aéronavale znajduje się 17 eskadr (15 flotilles i dwie escadrilles) oraz dziesięć innych jednostek organizacyjnych (szkoleniowe, doskonalące, doświadczalna, koordynacji i dozoru, logistyczna). Eskadry stacjonują na co dzień w czterech Bazach Lotnictwa Morskiego (Base d’aéronautique navale, BAN) na terenie Francji oraz w porcie lotniczym Tahiti-Faa’a na wyspie Tahiti w Polinezji Francuskiej w ramach Zgrupowania Lotnictwa Wojskowego w Faa’a (Groupement aéronautique militaire de Faa’a, GAM Faa’a). Wydzielone klucze lub pojedyncze maszyny (détachements) stacjonują stale także w trzech innych lokalizacjach we Francji i czterech na terytoriach zamorskich. Ponadto samoloty i śmigłowce Aéronavale operują czasowo z pokładu lotniskowca Charles de Gaulle (R91), a śmigłowce z pokładów trzech okrętów desantowych typu Mistral, fregat i okrętów patrolowych różnych podklas i typów, dwóch okrętów dowodzenia i zaopatrzenia Marne (A630) i Somme (A631) oraz okrętu testowo-pomiarowego Monge (A601).

Pod względem operacyjnym eskadry i inne jednostki organizacyjne Aéronavale podlegają bezpośrednio dowódcom baz lotniczych i zgrupowań, w których stacjonują lub do których są przydzielone. Po zaokrętowaniu samolotów i śmigłowców dowództwo operacyjne nad nimi przejmuje dowódca okrętu lub zespołu floty.

Reklama

Najnowsze czasopisma

Zobacz wszystkie
X
Facebook
Twitter
X

Dołącz do nas

X