29 września 1936 roku na posiedzeniu Biura Politycznego WKP(b) podjęto decyzję o rozpoczęciu Operacji „X” jak nazwano pomoc wojskową dla rządu Republiki. 12 października do portu w Kartagenie wpłynął radziecki starek Konsomoł, który transportował min. 50 czołgów lekkich T-26 (część rosyjskich historyków podaje liczbę 15 wozów) oraz 51 radzieckich czołgistów, którzy wrazili zgodę na ochotniczą służbę w hiszpańskiej Armii Ludowej. Czołgi oraz ochotników skierowano do obozu szkoleniowego, który zorganizowano w Archene. Pierwszym dowódcą grupy szkoleniowej był kombrig. Semen M. Kriwoszein. Do końca roku ZSRR przekazało rządowi Republiki 106 czołgów T-26 oraz 30 samochodów pancernych FAI, BA-3 i BA-6 (w piśmie z 27 października 1936 roku marsz. Woroszyłow informował Stalina, że: przygotowano do wysyłki 100 czołgów T-26).
Woroszyłow zlecił Zarządowi Wywiadu Wojskowego opracowanie zaleceń do przeprowadzenia działań praktycznie sprawdzających teoretyczne założenia dotyczące prowadzenia operacji wojskowych, które obowiązywały w RKKA, w tym także wykorzystania broni pancernej. 15 kwietnia 1937 roku A.M. Nikonow – zastępca Zarządu Wywiadu Wojskowego, przedstawił obszerne opracowanie na ten temat. W części dotyczącej broni pancernej sformułowano dziewięć zagadnień, którym miano poświęcić szczególną uwagę. Głównym założeniem było zweryfikowanie w praktyce (warunkach bojowych) założeń regulaminu PU-36 w odniesieniu do współdziałania czołgów DD z artylerią, dowodzenia różnymi elementami w natarciu oraz organizacji zaopatrzenia w amunicję w trakcie boju. Kolejne zagadnienia obejmowały: określenie najlepszego kalibru dla artylerii współpracującej z czołgami, opracowanie procedur przy stawianiu zasłony dymnej, jako ochrony dla atakujących czołgów oraz ewakuacji czołgów w wypadku awarii technicznych (zakładanie gąsienicy itp.), ewakuację rannych z czołgów, zbadanie możliwości towarzyszenia atakującym czołgom opancerzonych transporterów z amunicją lub wykorzystania do tego celu istniejących ciągników gąsienicowych, opracowanie i sprawdzenie w praktyce łączności radiowej pomiędzy czołgami dowódców, a artylerią zarówno w dzień jak i w nocy. Ustalona miała zostać metoda przeprowadzenia nocnego natarcia przez czołgi, bez wsparcia piechoty jak i przy współpracy z piechotą, opracowane metody maskowania czołgów przy skrytym podejściu pod pozycje wroga (w tym sposobu ograniczenia hałasu, jaki wytwarzają czołgi), określony charakter zadań, jakie czołgi mogą wykonywać w nocy oraz opracowane praktyczne możliwości określania kierunku jazdy „na ślepo” w trakcie błyskawicznego ataku czołgów.
Marszałek Woroszyłow zatwierdził dokument i wydał zarządzenie, aby do Hiszpanii skierować dodatkowe 50 wozów T-26 oraz grupę 55 oficerów, w której miał znajdować się: dowódca brygady, dwóch dowódców batalionów, pięciu dowódców kompanii, 17 dowódców plutonów, dwóch oficerów sztabu oraz 28 młodszych dowódców. Na dowódcę tej grypy wyznaczono mjr S.I. Kondratjewa. Ten zdolny oficer urodził się 28 października 1895 roku we wsi Stary Studenec. W 1915 roku został zmobilizowany i skierowany do szkoły dla podoficerów. Po ukończeniu został dowódcą plutonu w 143. pułku strzelców. W 1918 roku rozpoczął służbę w Armii Czerwonej i został dowódcą batalionu. Służył w 5. Korpusie Zmechanizowanym (13. i 14. Brygady Zmechanizowane oraz 50. Brygada Strzelców i Karabinów Maszynowych). Łącznie do Hiszpanii wysłano 257 czołgistów-ochotników.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
