Na tegorocznym MSPO zaprezentowano obecny stan budowy fregat wielozadaniowych projektu 106 Miecznik oraz najnowszą ich konfigurację. Kielecki salon był również okazją do pokazania jak zmieniło się – i nadal zmienia – przedsiębiorstwo budujące Mieczniki i nie tylko, czyli PGZ Stocznia Wojenna S.A. w Gdyni.
Docelowa konfiguracja fregat
Dotychczasowe postępy prac w programie polskich fregat wielozadaniowych były przedstawiane już wielokrotnie na łamach „Nowej Techniki Wojskowej”, zatem wystarczy ograniczyć się do najważniejszych faktów. Formalny początek projektu budowy fregat dla polskiej Marynarki Wojennej należy datować na listopad 2020 roku, gdy ówczesny Inspektorat Uzbrojenia, po przeprowadzaniu analiz, przekazał do kierownictwa MON stosowny wniosek w sprawie pozyskania trzech jednostek. W lipcu 2021 roku zawarto z utworzonym wcześniej konsorcjum PGZ-Miecznik umowę na pozyskanie pierwszego okrętu w efekcie pracy rozwojowej i dwóch jednostek seryjnych. Kontrakt zakłada opracowanie, zbudowanie oraz dostarczenie trzech okrętów nawodnych klasy fregata wraz ze zintegrowanym systemem walki (ZSW). W lutym 2023 roku jako bazę platformy okrętowej wskazano projekt Inspiration (Arrowhead 140) oferowany przez Babcock International, a jako ZSW system Thales Tacticos. W ciągu następnych kilku miesięcy zatwierdzono projekt techniczny okrętu, co umożliwiło rozpoczęcie budowy prototypowej platformy okrętowej – cięcie blach pierwszego okrętu, który ma otrzymać nazwę ORP Wicher, nastąpiło w sierpniu ubiegłego roku, a stępkę sekcji środkowej tej jednostki o numerze stoczniowym 106/1 położono w styczniu br.
Od tego czasu, w ciągu ośmiu kolejnych miesięcy, aż do września można wyróżnić kilka istotnych wydarzeń, w tym kontraktację kolejnych systemów i podsystemów dla wszystkich trzech fregat (o czym poniżej), próby fabryczne ich układu napędowego (silników głównych i napędzających generatory) u producenta, czyli Rolls-Royce Solutions, a także rozpoczęcie palenia blach dla pierwszej sekcji bloku dziobowego Wichra u podwykonawcy, czyli w stoczni CRIST S.A. w Gdyni. Według przedstawicieli biura projektu Miecznik harmonogram procesu produkcyjnego okrętów nie uległ zmianie i wszystkie trzy fregaty powinny zasilić Marynarkę Wojenną RP w latach 2030–2031.
Istotnym wydarzeniem było zaprezentowanie na tegorocznym MSPO najnowszej – i jak twierdzą przedstawiciele programu – ostatecznej konfiguracji jednostki projektu 106 Miecznik. Najważniejszą zmianą jaka zaszła w konstrukcji i sylwetce fregat oraz jednocześnie ich możliwościach operacyjnych, jest podział anten radaru Thales Sea Master 410 na oba maszty jednostki – trzy zespoły antenowe rozmieszczono w zintegrowanym maszcie przednim (jedna z przodu i dwie z jego boków), a czwartą na maszcie tylnym (w jego tylnej ścianie). Takie położenie tylnej anteny ma zapewnić jej niezakłóconą przez jakiekolwiek przeszkody pracę w sektorze rufowym i zwiększyć możliwości wykrywania celów w tylnej półsferze okrętu. Zmiana ta pociągnęła za sobą znaczne modyfikacje projektowe, w tym powiększenie tylnego masztu zintegrowanego, który oprócz anteny radaru Sea Master 410 ma mieścić również wybrany system rozpoznania i walki elektronicznej RESM/CESM (Radar Electronic Support Measures/Communications Electronic Support Measures) oraz anteny systemów łączności, a także niewielki sponson dla radaru nawigacyjnego. Jeśli chodzi o wspomniany system RESM/CESM ma to być zintegrowane urządzenie Rohde & Schwarz KORA z antenami umieszczonymi m.in. na tylnym maszcie okrętu. Z kolei docelowym systemem zakłócającym ma być Terma C-Guard z kombinacją stałych wyrzutni lufowych kal. 130 mm, przystosowanych do odpalania różnych rodzajów i typów pułapek przeciwrakietowych i przeciwtorpedowych.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
