Wraz z decyzją o skasowaniu programu Future Attack Reconnaissance Aircraft (FARA) zostały odblokowane pieniądze pozwalające na finansowanie innych programów w lotnictwie wojsk lądowych Stanów Zjednoczonych. Środki te mają zostać przeznaczone na unowocześnienie obecnej floty śmigłowców, a przede wszystkim na rozwój i wprowadzanie bezzałogowych statków powietrznych nowych typów, które wraz z systemami załogowymi oraz kosmicznymi będą odpowiedzialne za wykonywanie zadań związanych z rozpoznaniem, obserwacją i namierzaniem celów. Druga część artykułu opisuje proces modernizacji technicznej najważniejszych systemów załogowych i bezzałogowych US Army Aviation w perspektywie najbliższych kilku lat. Ponadto, tekst odnosi się do wpływu ostatnich wydarzeń na śmigłowce uderzeniowe, gdyż wbrew obiegowym opiniom, anulowanie FARA nie jest związane ze spadkiem znaczenia śmigłowców uderzeniowych na nowoczesnym polu walki.
Intensywny rozwój bezzałogowców
Spośród środków finansowych, odblokowanych przez skasowanie wydatków na FARA w kwocie 4,5 miliarda USD w okresie FY2025–FY2030, aż 2,5 mld ma zostać przeznaczone na finansowanie powietrznych bezzałogowców. Pierwszym obszarem zmian związanych z nowymi planami w US Army Aviation są taktyczne bsp, bowiem rozpoczęto już proces wycofywania ze służby wysłużonych RQ-7B Shadow TUAS (Tactical Unmanned Aerial System), służących w brygadowych zespołach bojowych (Brigade Combat Team, BCT) oraz w bojowych brygadach lotnictwa (Combat Aviation Brigade, CAB). Proces ten miał się rozpocząć później, lecz w ocenie US Army RQ-7B nie zapewnia już odpowiednich zdolności na nowoczesnym polu walki.
RQ-7B ma być zastąpiony przez nowy bezzałogowy statek powietrzny w ramach programu Future Tactical Unmanned Aerial System (FTUAS). Celem tego programu jest wprowadzenie systemu zapewniającego ekspedycyjną zdolność do prowadzenia rozpoznania, obserwacji i namierzania celów niezależnie od pasów startowych, a to dzięki zdolności do pionowego wzlotu i lądowania oraz mobilnych systemów dowodzenia. Do kluczowych aspektów FTUAS będą należeć zaawansowane, szyfrowane łącza wymiany danych, zaawansowane systemy pozycjonowania, nawigacji i synchronizacji w czasie oraz zgodność z MOSA (Modular Open System Approach, zintegrowana strategia techniczna, technologiczna i biznesowa), pozwalająca na modernizację systemów w tempie narzuconym przez rozwój techniki wojskowej. FTUAS będzie się również cechował zmniejszonymi kosztami operowania i wsparcia. Ponadto, będzie systemem łatwiejszym w transportowaniu, cechować się ma zdolnością do szybkiego rozmieszczenia i większą mobilnością. Przewiduje się, że każdy zestaw FTUAS będzie charakteryzował się znacznie mniejszym zapotrzebowaniem logistycznym w porównaniu do RQ-7B Shadow, przy jednoczesnym wzroście statków powietrznych każdym zestawie. W roku fiskalnym 2025 przewiduje się zwiększenie finansowania programu zarówno pod względem zakupów, jak i prac badawczo-rozwojowych wraz z testami i ewaluacją. Na ten pierwszy cel planuje się wydatkowanie 149 mln USD, na drugi zaś 128 mln USD. W tym samym roku budżetowym mają zapaść decyzje związane z zamówieniami oraz przyznany ma zostać kontrakt dla jednej z dwóch konkurencyjnych ofert. Obecnie rywalizującymi ze sobą bsp są Valiant od Griffon Aerospace oraz Aerosonde Mk 4.8 Hybrid Quad (HQ) od Textron Systems – dodajmy producenta RQ-7B. W ramach rozwiązania pomostowego wprowadzonego w ograniczonej skali do BCT, US Army wykorzystuje od 2022 roku bsp AeroVironment Jump 20.
Kolejnym istotnym programem jest Launched Effects, czyli rodziny bezzałogowców odpalanych z innych, większych platform. Jeszcze wcześniej tę rodzinę określano jako Air Launched Effects, jednak US Army uznała, że mogą być one wykorzystywane również przez inne platformy, choć ta zmiana nie jest związana bezpośrednio z najnowszymi planami w lotnictwie amerykańskich wojsk lądowych. Ważniejszą informacją jest powiększenie rodziny LE oraz kolejne za tym idące zmiany w nazewnictwie. Systemy określane wcześniej jako Air Launched Effects – Small (ALE-S) oraz Air Launched Effects – Large (ALE-L), obecnie nazywają się Launched Effects – Medium Range (LE-MR) oraz Launched Effects – Long Range (LE-LR), zaś nowe i jeszcze mniejsze bsp będą określane jako Launched Effects – Short Range (LE-SR). Najszybciej obecnie rozwijaną grupą jest LE-MR, która opiera się o bsp Agile-Launched, Tactically-Integrated Unmanned System (ALTIUS). W lutym 2024 roku przeprowadzone zostały pierwsze loty w pełni zintegrowanych prototypów, ostatnie zaś demonstracje mają się zakończyć przed końcem obecnego roku fiskalnego. W następnym budżecie ma zostać podjęta decyzja pozwalająca na szybkie wdrożenie systemu. W marcu US Army wysłała zapytanie ofertowe na LE-SR, zaś prace nad prototypami mają się rozpocząć na początku przyszłego roku fiskalnego. Co równie istotne w kontekście LE-MR, program LRPM napotyka opóźnienia, a przedstawiciele Wojsk Lądowych nie są pewni, jaką formę ma przyjąć to uzbrojenie, gdyż rozważane jest zastosowanie pochodnej LE-MR w ramach LRPM. Rozwiązanie to pozwoliłoby na większą unifikację, choć z drugiej strony posiadanie pocisku kierowanego z silnikiem rakietowym umożliwiłoby także uzyskanie przez LRPM większych prędkości. Z kolei prace nad prototypami LE-LR mają się rozpocząć pod koniec przyszłego roku budżetowego. W przypadku Army Aviation głównymi nosicielami LE będą śmigłowce uderzeniowe AH-64E oraz bezzałogowe statki powietrzne MQ-1C, choć zapewne będą one również wykorzystywane przez śmigłowce wielozadaniowe UH-60M i inne przyszłe pionowzloty.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
