Banderol to nowy typ rosyjskiego uzbrojenia lotniczego, który został publicznie ujawniony 26 kwietnia, podczas wizyty zastępcy przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa Rosji Dmitrija Miedwiediewa na poligonie rakietowym Kapustin Jar. Chociaż pocisk pokazano w oficjalnej relacji z wydarzenia, nie podano wówczas na jego temat żadnych dodatkowych informacji.
Niemniej z opublikowanych ujęć dało się wywnioskować, że kształt nowej broni wykazuje cechy utrudnionej wykrywalności przez radary, a znaczne rozmiary pocisku sugerują przeznaczenie do precyzyjnych uderzeń na duże odległości. Dużo więcej informacji można było się dowiedzieć dopiero z opisu zamieszczonego 11 maja br. w serwisie War & Sanctions, w którego tworzeniu bierze udział ukraiński wywiad wojskowy GUR.
Analiza kształtu Banderola sugeruje wskazują na zastosowanie technologii stealth.
Długość pocisku wynosi około 5 metrów, a rozpiętość rozkładanych skrzydeł to około 2,2 metra. W kadłubie o średnicy 30 cm znajduje się przedział dziobowy, przedział bojowy z głowicą odłamkowo-burzącą typu OFBCz-150 o masie 114 kg, zbiornik paliwa i przedział awioniki. Na końcu kadłuba zamontowano niewielki silnik turboodrzutowy SW800Pro-A95 produkcji chińskiej. Według ukraińskiego wywiadu zasięg lotu pozwala razić cele znajdujące się w odległości do 500 km. Maksymalna osiągana prędkość zawiera się w granicach 620–650 km/h, a prędkość przelotowa szacowana jest na 520–560 km/h.
Do naprowadzania wykorzystywane są dość zaawansowane systemy, w tym moduł odpornej na zakłócenia nawigacji satelitarnej Kometa-M8 i jednostka inercyjna (bezwładnościowa). Ponadto na pokładzie znajdują się systemy telekomunikacyjne, przeznaczone od przekazywania bieżących danych telemetrycznych. Głównym producentem i projektantem pocisku Banderol jest firma JSC Kronsztad. Broń powstała jednak w kooperacji z kilkoma podmiotami i wykorzystuje komponenty pochodzące zarówno z Rosji, jak też z zagranicy. Ukraiński GUR zidentyfikował elementy pochodzące z Chin, Japonii, Stanów Zjednoczonych, Korei Południowej, Australii oraz Szwajcarii.
Główne elementy składowe pocisku Banderol według materiałów ukraińskiego GUR.
Zastosowanie operacyjne
Według źródeł w ukraińskim wywiadzie wojskowym, Banderol mógł zostać już użyty w atakach na cele w Odessie i Mikołajowie. Pocisk jest podobno wykorzystywany operacyjnie od lutego 2025 roku, lecz nie został wówczas właściwie zidentyfikowany. Sądzono bowiem, że odnaleziony w szczątkach napęd odrzutowy należy do znanego wcześniej Szahida-238 (znanego również pod rosyjską nazwą Gerań-3). Banderol prawdopodobnie jest wystrzeliwany z dużych bezzałogowych statków powietrznych, takich jak rosyjski Orion (również produkcji JSC Kronsztad, co zapewne ułatwiło integrację). Rzekomo w przyszłości nosicielami mają zostać także śmigłowce Mi-28NM.
Przekrój rosyjskiego pocisku Banderol według materiałów ukraińskiego wywiadu wojskowego.
Jeśli informacje te się potwierdzą, Banderol może stanowić poważne zagrożenie dla ukraińskiej infrastruktury wojskowej i cywilnej. Aktualnie podstawowym uzbrojeniem zajmujących się obroną przeciwlotniczą na małych wysokościach ukraińskich grup ogniowych są bowiem ręcznie kierowane karabiny maszynowe. Środki tego typu były wystarczające na powolne Szahidy-131/136 (Gerań-1/2), ale ich skuteczność jest znikoma wobec tak szybkich celów powietrznych. Konieczne więc będzie zużywanie do ich zwalczania cennych pocisków rakietowych, których zapasy w Ukrainie spadły ostatnio do krytycznie niskiego poziomu.
Pojawienie się pocisku Banderol wskazuje na ciągłe dążenia Rosji do rozwijania nowoczesnych systemów uderzeniowych dalekiego zasięgu. Wdrożenie ich do służby na masową skalę może znacząco zwiększyć zdolności Rosji do przeprowadzania skutecznych ataków z dużych odległości, jednocześnie minimalizując ryzyko dla własnych sił lotniczych.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
