6 marca, w ramach swojego pierwszego komercyjnego lotu, rakieta Ariane 6 pomyślnie umieścił na orbicie wojskowego satelitę obserwacyjnego CSO-3. Start odbył się z Europejskiego kosmodromu w Kourou. Obiekt CSO-3 jest ostatnim z trzech satelitów CSO, które będą dostarczać obrazowe dane rozpoznawcze o niezwykle wysokiej rozdzielczości na rzecz sił zbrojnych Francji i jej partnerów, w tym Polski.
Satelita CSO-3 dołączył na orbicie do swoich poprzedników CSO-1 i CSO-2, które to obiekty zostały wystrzelone odpowiednio w 2018 i 2020 roku przy użyciu rosyjskich rakiet Sojuz. Ukończenie najnowszej rakiety Ariane 6 przywróciło suwerenność krajom Europy w zakresie wynoszenia w kosmos bardo dużych ładunków. Obecnie konstelacja trzech satelitów CSO umożliwia uzyskiwanie obrazów optycznych i w podczerwieni o rozdzielczości niedostępnej dotychczas w Europie.
Start rakiety Ariane 6 z europejskiego kosmodromu w Kourou.
Kontrakt na budowę konstelacji CSO został udzielony pod koniec 2010 roku firmie Airbus. Zadanie koordynacji tak specjalistycznego przedsięwzięcia powierzono Francuskiej Agencji Kosmicznej, która działała w imieniu francuskiej Agencji Zamówień Obronnych. Pierwotne zlecenie obejmowało dwa satelity oraz opcję na budowę trzeciego. Skorzystano jednak z tej dodatkowej możliwości w 2015 r. po przystąpieniu do programu Niemiec. Na zlecenie Francuskiej Agencji Zamówień Obronnych zespół Airbusa opracował również segment naziemny. Służy on do kontrolowania przebiegu misji, a także do odbioru i przetwarzania obrazów.
Wojskowy satelita obserwacyjny CSO-3 w hali produkcyjnej.
Operatorem segmentu naziemnego jest Francuskie Dowództwo Kosmiczne (CDE). Podmiot ten będzie odpowiedzialny za poufną dystrybucję i udostępnianie informacji dla sił zbrojnych Francji i jej partnerów w ramach programu MUSIS (Multinational Space-based Imaging System for surveillance, reconnaissance and observation). Co ciekawe naziemny segment misji i użytkownika umożliwia także dostęp do niemieckich satelitów SARah oraz włoskich satelitów CSG. Połączenie danych z tych zasobów zapewnia świadomość sytuacyjną i strategiczne zdolności wywiadowcze, a także wsparcie w zakresie zapobiegania kryzysom oraz w planowaniu i prowadzeniu operacji wojskowych.
Samoloty Rafale, które zabezpieczały wystrzelenie rakiety Ariane 6 z wojskowym ładunkiem.
Motorem napędowym programu MUSIS były władze w Paryżu, które w 2010 r. zdecydowały się rozpocząć samodzielny projekt satelitarny, wobec braku konsensusu w sprawie budowy europejskiej konstelacji, która miałaby zastąpić kilka istniejących systemów orbitalnych (w tym francuskich systemów optycznych Hélios i Pléiades oraz niemieckich i włoskich systemów radarowych SAR-Lupe i Cosmo-SkyMed). Chociaż po upadku tamtej inicjatywy Francja postanowiła podążać własną drogą, to z biegiem czasu do francuskiego programu dołączyło jeszcze osiem krajów, które zawarły z Paryżem dwustronne umowy o współpracy. Były to kolejno: Niemcy (2015 r.), Szwecja (2015 r.), Belgia (2017 r.), Włochy (2019 r.), Hiszpania (2021 r.), Szwajcaria (2023 r.), Polska (2024 r.) i Grecja (2024 r.).
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
