27 grudnia, pomiędzy Skarbem Państwa – Agencją Uzbrojenia a Airbus Defence & Space, zawarta została umowa na dostawę dwóch satelitów obserwacyjnych wraz ze stacją odbiorczą w Polsce. Całkowita wartość umowy wynosi ok. 575 mln euro netto.
Umowa ma na celu zwiększenie zdolności Sił Zbrojnych RP w zakresie pozyskiwania danych rozpoznawczych w oparciu o satelitarne systemy optoelektronicznej obserwacji Ziemi.
Zgodnie z przedmiotową umową Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej pozyskają dwa satelity obserwacyjne wraz z segmentem naziemnym, które zostaną wykonane przez firmę Airbus Defence & Space. Pozwoli to na w pełni autonomiczną kontrolę nad konstelacją oraz bieżące zadaniowanie satelitów zgodnie z potrzebami Sił Zbrojnych RP oraz innych polskich instytucji i jednostek administracji publicznej. Wyniesienie polskich satelitów w kosmos zostanie zrealizowane do 2027 r., niemniej już od 2023 r. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej otrzymają dostęp od zasobów obecnie funkcjonującej konstelacji satelitów Pléiades Neo.
Pléiades Neo to konstelacja optyczna o bardzo wysokiej rozdzielczości, docelowo mająca się składać z czterech identycznych satelitów ustawionych w fazie 90° względem siebie. Pierwszy satelita konstelacji, o nazwie Pléiades Neo 3, został wystrzelony 28 kwietnia 2021 roku. Jako drugi 16 sierpnia 2021 roku został wyniesiony obiekt Pléiades Neo 4. Wystrzelenie satelitów Pléiades Neo 5 i 6 w nocy z 20 na 21 grudnia br. zakończyło się niestety niepowodzeniem z powodu awarii rakiety nośnej Vega C, co doprowadziło do zniszczenia ładunku.
Każdy ważący 920 kg satelita jest wyposażony w system optyczny Naomi, który rejestruje obrazy w następujących pasmach:
Panchromatycznym: 450-800 nm
Głęboko niebieskim: 400-450 nm
Niebieskim: 450-520 nm
Zielonym: 530 – 590 nm
Czerwonym: 620 – 690 nm
Skrajnie czerwonym: 700 – 750 nm
Bliska podczerwień: 770 – 880 nm
Rozdzielczość optyczna wynosi 30 centymetrów w trybie panchromatycznym i 1,2 m dla pasm wielospektralnych. Szerokość pasma pokrycia na Ziemi to 14 km. Satelity krążą po orbicie synchronicznej ze Słońcem na wysokości 620 km.
Obrazy wytwarzane przez każdego satelitę są przesyłane albo w paśmie X bezpośrednio do stacji naziemnej, albo przez laserowy system telekomunikacyjny do satelitów przekaźnikowych EDRS (Europejski System Przekazywania Danych Satelitarnych) krążących po orbicie geostacjonarnej, a zatem zawsze znajdujących się w zasięgu (usługa SpaceDataHighway jest obsługiwana przez Airbusa w imieniu Europejskiej Agencji Kosmicznej). Komendy sterujące są przesyłane w czasie rzeczywistym przez centrum kontroli w Tuluzie za pomocą fal radiowych w paśmie S lub przez usługę SpaceDataHighway w paśmie Ka.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
