• Autor: Marcin Strembski
• Opublikowano: 9 września 2022
• 2 min czytania

Od 2014 roku prowadzona jest faza analityczno-koncepcyjna związana z planami pozyskania co najmniej 32 śmigłowców bojowych o kryptonimie Kruk.

Śmigłowce szturmowe Mi-24 wciąż oczekują na swoich następców, którzy zostaną wyłonieni w ramach
programu pk. Kruk.

Program początkowo miał niski priorytet, ale w ostatnim czasie działania podejmowane w tym temacie uległy wyraźnemu zintensyfikowaniu (według dostępnych informacji realizację programu przewidziano na lata 2023-2027). W kwietniu bieżącego roku, podczas wizyty w Stanach Zjednoczonych, minister Mariusz Błaszczak przyznał, że liczba branych pod uwagę przez MON opcji uległa zawężeniu praktycznie tylko do konstrukcji produkowanych w USA. Warto przypomnieć, że amerykański przemysł od wielu lat proponuje naszemu krajowi śmigłowce Bell AH-1Z Viper i Boeing AH-64E Apache Guardian. W tym miejscu wystarczy nadmienić, że Boeing upatruje swoją przewagę w ogólnie lepszych parametrach techniczno-taktycznych oferowanego śmigłowca, a Bell w pewnych unikatowych zdolnościach i sferze finansowej przedsięwzięcia (nie tylko w zakresie kosztów zakupu, ale też późniejszej eksploatacji). Minister Błaszczak dał jednak niedawno wyraźnie do zrozumienia, że w aktualnej sytuacji międzynarodowej istotną rolę w ocenie ofert w programie Kruk odgrywać będzie kolejne kryterium, tj. dostępność sprzętu w jak najkrótszym czasie. Jest to jednocześnie wskazówka, że moment podjęcia ostatecznej decyzji o zakupie jednej z proponowanych konstrukcji może być bliski.

Propozycją firmy Bell Textron w programie Kruk jest śmigłowiec AH-1Z Viper.

Jeśli faktycznie dojdzie do uzgodnienia szybkich dostaw nowych śmigłowców bojowych niewątpliwie wpłynie to na działania podejmowane dotychczas na niwie krajowej w zakresie śmigłowców bojowych. Od stycznia 2019 roku prowadzone są bowiem prace analityczno-koncepcyjne, które dotyczą zlecenia badań nad przedłużeniem eksploatacji 28 posiadanych śmigłowców Mi-24D/W oraz rozeznania w możliwych wariantach modernizacji tych dość wiekowych maszyn. Decyzję o uruchomieniu tego rodzaju prac podjęto, kiedy zakup i dostawa Kruków wydawały się perspektywą dość odległą (wówczas mowa była o horyzoncie 8–10 lat). Modernizacja Mi-24 miała stanowić rozwiązanie pomostowe i pod to zamierzenie została skrojona oferta państwowych spółek należących do Polskiej Grupy Zbrojeniowej. Koncepcja radykalnego zwiększenia możliwość bojowych śmigłowca Mi-24, poprzez wyposażenie maszyny w nowoczesne systemy uzbrojenia i awioniki, w obecnych uwarunkowaniach wydaje się dość ryzykowna.