Reklama
Jakiś czas temu przedstawiono publicznie informację na temat opracowanego w Sztabie Generalnym WP założenia zupełnie nowego podejścia do rozwoju Sił Zbrojnych RP, a szczególnie komponentu lądowego. Zaproponowano bowiem zmniejszenie liczby zasadniczych platform (bojowych pojazdów opancerzonych) z 58 do 44 w batalionach ogólnowojskowych: czołgów, zmechanizowanych i zmotoryzowanych. Co oczywiste jednocześnie wymagane jest, aby potencjał bojowy batalionu został utrzymany na co najmniej tym samym poziomie.
Koncepcja odchudzenia batalionu – o ile zostanie zrealizowana – wymaga gruntownego przemyślenia organizacji podstawowego modułu bojowego polskich sił lądowych. Batalion ogólnowojskowy w nowej strukturze musi zapewnić co najmniej realizację tych samych zadań co obecnie, a docelowo jego potencjał w zakresie rażenia przeciwnika powinien być nawet większy – i to pomimo zmniejszenia liczby podstawowych pojazdów bojowych: czołgów, BWP, czy KTO. Jednocześnie nowa struktura i wyposażenie powinny zapewnić zwiększoną przeżywalność sił własnych, a także jak największą samowystarczalność.
Do dyskusji o „nowych batalionach” chce włączyć się Grupa WB specjalizująca się m.in. w elektronice wojskowej i systemach bezzałogowych. Poniższy tekst nie pretenduje do próby oceny koncepcji zaprezentowanej przez Grupę WB w sierpniu br., mając jedynie charakter prezentacyjny.
Schematyczne przestawienie wizji załogowo-bezzałogowego pododdziału rozpoznawczo-uderzeniowego według Grupy WB.
Koncepcja nazwana Future Task Force (FTF) zakłada zwiększenie potencjału batalionu ogólnowojskowego w zakresie rozpoznania i rażenia z wykorzystaniem platform bezzałogowych, w tym do realizacji wsparcia ogniowego. FTF pozwala na prowadzenie rozpoznania z powietrza na odległość co najmniej 50 km (a zatem znaczenie większą niż możliwości jakimi dysponuje obecnie standardowy polski batalion ogólnowojskowy), budowanie świadomości sytuacyjnej, a także na rażenie – zarówno w walce bezpośredniej, jak i bez styczności z przeciwnikiem, za pomocą min narzutowych oraz amunicji krążącej na odległościach przekraczających 30 km. Oprócz rozpoznania i rażenia propozycja FTF może realizować zadania patrolowe, ewakuacyjne czy logistyczne. Koncepcja operacyjnego użycia FTF pozwala na elastyczną realizację modelu walki F2T2EA (Find → Fix → Track →Target → Engage → Assess), czyli realizacji sekwencji działań od wykrycia celu poprzez jego zniszczenie po ocenę skutków ataku.
Wizja wozu dowodzenia dla pododdziału załogowo-bezzałogowego.
Wspomniane na wstępie zmniejszenie liczebności załogowych platform bojowych, wiążące się ze zmniejszeniem liczby lub „odchudzeniem” zasadniczych komponentów batalionu, czyli kompanii, ma być zrekompensowane wprowadzeniem do struktury plutonu załogowo-bezzałogowego FTF. Pododdział taki składałby się z załogowego wozu dowodzenia oraz bezzałogowych (opcjonalnie załogowych) lekkich wozów bojowych. W skład modułu mogą wchodzić przyczepy zwiększające możliwości transportowe pododdziału. Oba typy pojazdów wykorzystują taką samą platformę samochodu terenowego, która została opracowana na zamówienie Grupy WB. W układzie napędowym pojazdów zastosowano silnik spalinowy oraz silniki elektryczne wraz z magazynem energii.
Wóz dowodzenia FTF jest pojazdem załogowym, lekko opancerzonym, uzbrojonym w zdalnie sterowane stanowisko strzeleckie ZMU-05 z karabinem maszynowym i wyrzutniami granatów dymnych. Zasadnicze wyposażenie stanowią system dowodzenia z modułem oraz systemy łączności z pojazdami bezzałogowymi i ze stanowiskiem dowodzenia (nadrzędnym).
Z kolei pojazdy bojowe są załogowo-bezzałogowe, czyli mają miejsce dla załogi w przypadku konieczności poruszania się np. po drogach publicznych w ruchu cywilnym ze składaną kabiną, która nie zakłóca pól ostrzału po przejściu w tryb bezzałogowy. Ich uzbrojenie może stanowić zdalnie sterowane stanowisko strzeleckie ZMU-05 z karabinem maszynowym i wyrzutniami granatów dymnych, moduł kontenerowych wyrzutni bezzałogowców Warmate-TL w wersji rozpoznawczej i uderzeniowej lub moduł minowania narzutowego załadowany minami przeciwpancernymi MN-123. W przyszłości mogłaby to być również wyrzutnia przeciwpancernych pocisków kierowanych Moskit.
Pojazdy bojowe w trybie bezzałogowym są prowadzone przez system autonomicznego sterowania wykorzystujący układy nawigacyjne oraz zestaw dookólnych kamer do obserwacji otoczenia, ale mogą być również zdalnie sterowane z wozu dowodzenia po przejęciu kierowania przez operatora. Maksymalny dystans BPL od pojazdu dowódcy to około 2 km.
Koncepcja bojowego pojazdu załogowo-bezzałogowego z różnym uzbrojeniem: zdalnie sterowanym stanowiskiem strzeleckim z karabinem maszynowym, z wyrzutniami amunicji krążącej, z modułem minowania narzutowego.
Elektronika bojowa plutonu rozpoznawczo-uderzeniowego FTF bazuje na rozwiązaniach już opracowanych, takich jak zintegrowany system zarządzania walką Topaz, wraz z syntezą pozyskiwanych danych obrazowych z różnych platform przy wykorzystaniu systemów AI-C4ISR EyeQ AIR i EyeQ LAND, czyli modułów służących do rozpoznania, identyfikacji i oceny zagrożeń w czasie rzeczywistym, zbierających dane z kilku strumieni wideo o różnych parametrach i przesyłających informacje o wykrytych obiektach, ich położeniu, szacowanej odległości oraz kierunku ruchu do aplikacji użytkownika w formie metadanych. Za łączność ma odpowiadać system U-GATE z radiostacjami PERAD, a w przypadku większych odległości jest możliwa retranslacja łączności z wykorzystaniem bezzałogowców powietrznych typu FlyEye.
Grupa WB zaprezentowała również przykładowe scenariusze działań, jakie mogą być przedmiotem analizy przy formułowaniu wymagań na konkretne rozwiązania w ramach Future Task Force:
- Konwój – rozpoznanie drogi marszu, przemieszczanie się przed kolumną pojazdów z pojazdem dowódcy na czele, wyprzedzanie kolumny przez bezzałogowy pojazd lądowy (BPL), przejazd po drodze utwardzonej lub gruntowej (prędkość dostosowana do warunków drogowych), operator nadzoruje ruch BPL, łączność pomiędzy pojazdami ograniczona.
Architektura systemu łączności pomiędzy pojazdami w pododdziale załogowo-bezzałogowym.
- Rozpoznanie i walka ogniowa (zwalczanie wykrytych celów) – przemieszczanie się BPL samodzielnie do wskazanej lokalizacji pod nadzorem operatora, przejazd po drodze utwardzonej lub gruntowej lub w terenie przygodnym, bez pokonywania przeszkód terenowych (prędkość dostosowana do warunków drogowych), łączność pomiędzy pojazdami w pełnym dostępnym zakresie podczas przemieszczania się; prowadzenie rozpoznania i ewentualne otwarcie ognia pod kontrolą operatora; możliwość przejścia w tryb „stand by” z ograniczoną łącznością; samodzielny powrót BPL do wskazanej lokalizacji pod nadzorem operatora.
- Patrolowanie (odcinka drogi) – przemieszczanie się BPL samodzielnie do wskazanej lokalizacji pod nadzorem operatora, przejazd po drodze utwardzonej lub gruntowej lub w terenie przygodnym, bez pokonywania przeszkód terenowych (prędkość dostosowana do warunków drogowych), operator nadzoruje BPL (możliwość przejęcia pełnej kontroli przez operatora z przenośnego terminala); prowadzenie rozpoznania i ewentualnie otwarcie ognia pod kontrolą operatora; możliwość przejścia w tryb „stand by” z ograniczoną łącznością; samodzielny powrót BPL do wskazanej lokalizacji pod nadzorem operatora.
Wizja włączenia pododdziału załogowo-bezzałogowego w system łączności taktycznej.
- Użycie bezzałogowych systemów latających – przemieszczanie się w kolumnie z pojazdem dowodzenia na czele, BPL podążają w odległości ok. 50 m pomiędzy sobą w trybie „follow me”, przejazd po drodze utwardzonej lub gruntowej lub w terenie przygodnym (prędkość dostosowana do warunków drogowych), operator nadzoruje ruch BPL, łączność pomiędzy pojazdami ograniczona; zajęcie pozycji startowej i wyczekiwanie, łączność pomiędzy pojazdami w pełnym dostępnym zakresie; wystrzelenie bezzałogowców Warmate TL; wyczekiwanie w gotowości do startu kolejnych bezzałogowców w trybie „stand by” z ograniczoną łącznością, bez udziału operatora; samodzielny powrót BPL do wskazanej lokalizacji pod nadzorem operatora.
- Transport ładunków (ewakuacja rannych) – przemieszczanie się w kolumnie z pojazdem dowodzenia na czele, BPL podążają w odległości ok. 50 m pomiędzy sobą w trybie „follow me”, przejazd po drodze utwardzonej lub gruntowej lub w terenie przygodnym, bez pokonywania przeszkód terenowych (prędkość dostosowana do warunków drogowych), operator nadzoruje ruch BPL, łączność pomiędzy pojazdami ograniczona; transport ładunków do wskazanej lokalizacji pod nadzorem operatora, łączność pomiędzy pojazdami w pełnym dostępnym zakresie podczas przemieszczania się; wyczekiwanie w czasie rozładunku/załadunku w trybie „stand by” z ograniczoną łącznością, bez udziału operatora; samodzielny powrót BPL do wskazanej lokalizacji pod nadzorem operatora.
Przykładowe scenariusze działań systemu załogowo-bezzałogowego według Grupy WB.
- Minowanie -–przemieszczanie się w kolumnie z pojazdem dowodzenia na czele, BPL podążają w odległości ok. 50 m pomiędzy sobą w trybie „follow me”, przejazd po drodze utwardzonej lub gruntowej lub w terenie przygodnym, bez pokonywania przeszkód terenowych (prędkość dostosowana do warunków drogowych), operator nadzoruje ruch BPL, łączność pomiędzy pojazdami ograniczona; opcjonalnie wykonywanie narzutowego pola minowego w czasie przejazdu w konwoju wzdłuż drogi; przemieszczanie się BPL samodzielnie do wskazanej lokalizacji pod nadzorem operatora; wyczekiwanie w gotowości do ustawienia narzutowego pola minowego w trybie „stand by” z ograniczoną łącznością, bez udziału operatora; wykonanie narzutowego pola minowego; samodzielny powrót BPL do wskazanej lokalizacji pod nadzorem operatora.
Według przedstawicieli Grupy WB integracja techniczna wyposażenia i uzbrojenia z poszczególnymi pojazdami jest w trakcie realizacji, a koncepcja plutonu załogowo-bezzałogowego FTF zostanie przedstawiona na tegorocznym Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego w Kielcach.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
