Do dziś trwają spory zachodnich historyków o to, kto pierwszy na polach bitew wielkiej wojny wprowadził do walki gazy bojowe. To wydarzenie spowodowało szok u wielu osób obytych z wojennym rzemiosłem. Do ekwipunku wprowadzono maski przeciwgazowe, które widniały w ewidencji uzbrojenia żołnierzy również podczas drugiej wojny światowej, i to mimo że nie odnotowywano użycia tej śmiercionośnej broni. Wyjątkiem od tej reguły jest rzekome użycie gazu bojowego 8 września 1939 roku przez Polaków w Jaśle – do dziś bowiem nie udało się ani potwierdzić, ani też obalić historii o wykorzystaniu gazu bojowego przez Polaków.
Żołnierze na własną rękę podczas kampanii na wschodzie wyrzucali maskę, by w puszce po masce przenosić jedzenie lub inne bardziej użyteczne przedmioty. Praktycznie do końca wojny ukazywały się gazetki traktujące o obronie przeciwlotniczej i przeciwgazowej pod nazwą „Gasschutz und Luftschutz”. Kolejne numery ukazywały się systematycznie, co miesiąc. Zamieszczano w nim zarówno poważne artykuły naukowe traktujące o tej tematyce, fachowe porady o tym, jak np. skutecznie stworzyć system obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej w zakładach zbrojeniowych, a także wywiady z różnymi osobami zajmującymi się zawodowo zabezpieczaniem miejsc przed atakami gazowymi i lotniczymi. W jednym z numerów, do którego udało się dotrzeć autorowi, swój artykuł zamieścił porucznik Albert Donle z Heeresgasschutzschule 2 w Bydgoszczy.
Wśród licznych szkół wojskowych tworzonych przez OKW istniały, jak już wiadomo, szkoły obrony przeciwgazowej. Pierwszą była Hereesgasschutzschule założona w miejscowości Celle, niedaleko Berlina. Po zajęciu Bydgoszczy i Torunia przez wojsko niemieckie zostały w obu miastach utworzone kursy obrony przeciwgazowej. Rozkazem z dnia 8 lipca 1941 roku jednak oba ośrodki szkoleniowe zostały zunifikowane jako Heeresgasschutzschule 2 z siedzibą w Bydgoszczy.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
