5 stycznia 1919 roku utworzono Armię Sowieckiej Łotwy (Padomju Litvijas Armija), której dowódcą został płk Jukmus Vācietis (były dowódca 5. Semigalskiego Pułku Strzelców Łotewskich armii rosyjskiej). Powstająca w Rydze 1. Dywizja (była to Łotewska Sowiecka Dywizja Strzelców z Armii Czerwonej) składała się z trzech brygad, pułku kawalerii oraz Samodzielnego Plutonu Samochodów Pancernych. Dowódcą plutonu został kamandir Kaugura. Dysponowano trzema samochodami pancernymi: dwoma typu Garford-Putiłow o nazwach Komūnists i Lāčplēsis (Lāčplēsis to tytuł epickiego poematu autorstwa Andrejsa Pumpursa z lat 1872–1887 opartego na ludowych legendach i mitologii ludów bałtyckich, utwór ten uważany jest za epos narodowy podobny do fińskiej Kalevali) oraz jednym typu Sheffild-Simplex o nazwie Imanta (miejscowość niedaleko Rygi). Po dokładnym przeszukaniu warsztatów okazało się, że odnaleziono czwarty samochód pancerny, Fiat-Iżorski o nazwie Rassija Sawieckaja.
Samochody były w bardzo złym stanie technicznym – zwłaszcza Imanta – dlatego większość czasu spędzały w warsztacie. Jedynym sprawnym samochodem był Fiat-Iżorski. Gdy Niemcy rozpoczęli swoją ofensywę jego załogę skierowano na front. W styczniu 1919 roku powstała Baltische Landeswehr, którą dowodził mjr Alfred Fletcher. Trzon tych oddziałów niemieckiej samoobrony stanowiły trzy bataliony piechoty, batalion karabinów maszynowych oraz artyleria i kawaleria. W Landesweherze służyli głównie bałtyccy Niemcy, ale znaleźli się tam również Rosjanie dowodzeni przez rtm. ks. Anatolija Pawłowicza Livena oraz łotewski batalion lekkich strzelców dowodzony przez płk. Janisa Balodnisa. 22 maja 1919 roku oddziały niemieckie wkroczyły do Rygi i skierowały się do Rewla (Tallinna). Wszystkie samochody pancerne, jakimi dysponowali „czerwoni” Łotysze, znalazły się w rękach niemieckich i rosyjskich. Trzy samochody pancerne: Komūnists, Lāčplēsis i Imanta,zostały przejęte przez Niemców. Fiat-Izorski Rossija Sowieckaja został natomiast zdobyty przez kawalerzystów księcia Livena. W grudniu samochód otrzymał nowa nazwę Rossija i został zdobyty przez armię estońską. Służył w jej szeregach do 1940 roku pod nazwą Wambola.