Ki-67 Hiryū był niewątpliwie najlepszym bombowcem ciężkim lotnictwa japońskiej Armii Cesarskiej, ale zadebiutował w boju jako samolot torpedowy. W lipcu 1944 roku wybrane załogi i przystosowane do przenoszenia torped Ki-67 z dwóch grup lotniczych Armii Cesarskiej – Hikō Dai-7 Sentai i Hikō Dai-98 Sentai – zostały oddane pod rozkazy operacyjne Marynarki Wojennej i przydzielone do 762. Grupy Powietrznej Marynarki Wojennej (Dai-762 Kaigun Kōkūtai), w której ramach utworzyły Jednostkę Torpedową Armii (Rikugun Raigeki-tai), w Marynarce Wojennej nazywaną Grupą Yasukuni (Yasukuni Butai). W ślad za tym uzbrojone w torpedy bombowce Ki-67 zyskały nieoficjalną nazwę Yasukuni. Szkolenie armijnych lotników w atakach torpedowych odbyło się w Grupie Powietrznej Marynarki Wojennej Toyohashi (Toyohashi Kaigun Kōkūtai) oraz w Lotniczej Dywizji Instruktorskiej Hamamatsu (Hamamatsu Kyōdō Hikō Shidan), utworzonej 20 czerwca 1944 roku na bazie Szkole Lotniczej Armii w Hamamatsu (Hamamatsu Rikugun Hikō Gakkō).
762. Kōkūtai weszła w skład Sił Uderzeniowych T (T Kōgeki Butai), utworzonych w ramach planu Shō (Shō-gō sakusen) w strukturze 2. Floty Powietrznej (Dai-2 Kōkū Kantai) specjalnie w celu zniszczenia amerykańskiej floty inwazyjnej. Pierwszą misję bojową Siły Uderzeniowe T przeprowadziły wieczorem 12 października 1944 roku podczas ataków lotnictwa US Navy na Formozę (Tajwan). 98. Sentai straciła w niej 11 spośród 21 samolotów Ki-67 biorących udział w akcji. Dwa dni później spośród 16 samolotów Ki-67 z 98. Sentai wysłanych do ataku na okręty US Navy u brzegów Formozy wrócił tylko jeden (trzy rozbiły się podczas awaryjnych lądowań, a 12 zostało utraconych). Po amerykańskiej inwazji na Leyte Jednostka Torpedowa Armii (głównie 7. Sentai) operowała także na Filipinach, a wiosną 1945 roku na wodach wokół Kiusiu i Okinawy.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
