Ze względu na odizolowanie geograficzne Wysp Japońskich jednym z najbardziej prawdopodobnych scenariuszy agresji zbrojnej skierowanej przeciwko Japonii jest atak lotniczy i/lub rakietowy. Zagrożenie to znacznie wzrosło w ostatnich trzech dekadach, wraz z rozwojem północnokoreańskich rakiet balistycznych i broni jądrowej. Dlatego kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa Japonii odgrywa obrona powietrzna – przeciwlotnicza i przeciwrakietowa. Jednym z jej istotnych elementów jest naziemny mobilny system rakietowej obrony powietrznej MIM-104 Patriot z bateriami pocisków ziemia–powietrze PAC-2/GEM, PAC-3 i najnowszych PAC-3 MSE.
Za całokształt obrony powietrznej Japonii odpowiadają Powietrzne Siły Samoobrony (Kōkū Jieitai; Air Self-Defense Force, ASDF). Ich zadaniem jest niedopuszczenie do przeprowadzenia ataku na terytorium kraju poprzez przechwycenie i zniszczenie środków napadu powietrznego w dużej odległości od Wysp Japońskich, uniemożliwienie przeciwnikowi uzyskania przewagi powietrznej oraz zadanie mu na tyle poważnych strat, że zniechęci go to do kontynuowania ataków.
Japoński zintegrowany system obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej IAMD (Integrated Air Missile Defense) tworzą trzy główne elementy: środki wykrywania, identyfikacji i śledzenia (naziemne i okrętowe stacje radiolokacyjne, samoloty wczesnego ostrzegania, naziemne stacje nasłuchu radioelektronicznego, samoloty zwiadu radioelektronicznego, satelity rozpoznawcze), środki powiadamiania, dowodzenia i kierowania działaniami zintegrowane w ramach systemu JADGE (Japan Aerospace Defense Ground Environment) oraz środki przeciwdziałania (samoloty myśliwskie, pociski rakietowe klasy ziemia/woda–powietrze, artyleria przeciwlotnicza). Jednym ze środków przeciwdziałania jest naziemny mobilny system rakietowej obrony powietrznej MIM-104 Patriot z bateriami pocisków ziemia–powietrze PAC-2/GEM, PAC-3 i najnowszych PAC-3 MSE.
Jednostki pocisków Patriot w strukturze ASDF
Japonia składa się z ponad 6800 wysp, z których część położona jest w dużej odległości od właściwych Wysp Japońskich. Z tego powodu japońska strefa identyfikacji obrony powietrznej (Air Defense Identification Zone, ADIZ) obejmuje bardzo duży obszar, w kilku miejscach nakładający się na podobne strefy Chin, Korei Południowej i Tajwanu. W celu lepszej koordynacji działań japońska ADIZ została podzielona na cztery strefy obrony. Północna Strefa Obrony (Northern Defense Zone) obejmuje wyspę Hokkaido wraz z sąsiadującymi mniejszymi wyspami oraz północną część regionu Tōhoku na Honsiu. Centralna Strefa Obrony (Central Defense Zone) obejmuje środkową część Honsiu, czyli południową część regionu Tōhoku oraz regiony Kantō, Chūbu i Kinki (Kansai), w tym największe japońskie aglomeracje: Tokio, Nagoję i Osakę. Zachodnia Strefa Obrony (Western Defense Zone) obejmuje wyspy Kiusiu i Sikoku wraz z pobliskimi mniejszymi wyspami oraz zachodnią część Honsiu, czyli region Chūgoku. Południowo-Zachodnia Strefa Obrony (Southwest Defense Zone) obejmuje natomiast łańcuch wysp Riukiu, rozciągający się od Kiusiu aż po Tajwan.
Zadania obrony powietrznej realizuje Dowództwo Obrony Powietrznej (Kōkū Sōtai; Air Defense Command, ADC) ASDF z kwaterą w bazie Yokota na zachodnich przedmieściach Tokio. W jego ramach funkcjonują cztery regionalne zgrupowania obrony powietrznej (Air Defense Forces, ADF), rozlokowane w każdej strefie obrony: Północne (Northern ADF) z kwaterą w bazie Misawa w prefekturze Aomori na Honsiu, Centralne (Central ADF) w bazie Iruma w prefekturze Saitama na Honsiu, Zachodnie (Western ADF) w bazie Kasuga w prefekturze Fukuoka na Kiusiu i Południowo-Zachodnie (Southwestern ADF) w bazie Naha na Okinawie. To ostatnie zostało utworzone dopiero 1 lipca 2017 roku z przekształcenia istniejącej wcześniej Południowo-Zachodniej Mieszanej Dywizji Lotniczej (Southwestern Composite Air Division, SCAD).
W skład każdego zgrupowania obrony powietrznej wchodzą skrzydła lotnicze z eskadrami myśliwców przechwytujących, skrzydła ostrzegania i kierowania działaniami powietrznymi z jednostkami obsługującymi naziemne stacje radiolokacyjne oraz grupy rakiet obrony powietrznej (Air Defense Missile [ADM] Groups) z bateriami pocisków Patriot PAC-2/GEM, PAC-3 i PAC-3 MSE. Grupa ADM (w zasadzie jest to batalion lub dywizjon) składa się z dowództwa, jednostki dowodzenia (Command Post Operation Unit, CPOU), jednostki obsługowej (Maintenance Supply Unit, MSU) oraz czterech baterii rakiet/jednostek ogniowych (Fire Units, FU). Baterię tworzy stanowisko kierowania (Engagement Control Station, ECS), stacja radiolokacyjna (Radar Set, RS), stanowisko łączności (Antenna Mast Group, AMG), jednostka zasilania (Electric Power Plant, EPP) oraz cztery mobilne (przewoźne) wyrzutnie pocisków Patriot (po dwie PAC-2 i PAC-3). Na każdej wyrzutni można zamontować dwa lub cztery kontenery startowe mieszczące jeden pocisk PAC-2 lub cztery PAC-3. Wszystkie elementy baterii są posadowione na podwoziach ciężarówek lub naczepach holowanych przez ciągniki siodłowe japońskiej produkcji.
Do niedawna istniało sześć operacyjnych grup ADM, każda z czterema bateriami rakiet: 3. i 6. Grupa w NADF, 1. i 4. Grupa w CADF, 2. Grupa w WADF i 5. Grupa w SADF. W przyjętym przez rząd w grudniu 2018 roku Średnioterminowym Programie Obrony (Medium Term Defense Program, MTDP) na lata budżetowe 2019–2023 zapisano zamiar uproszczenia i ujednolicenia struktury organizacyjnej jednostek ADM. Zmiany weszły w życie 16 marca 2023 roku. Od tej pory w każdym zgrupowaniu obrony powietrznej znajduje się jedna bojowa grupa rakiet obrony powietrznej: Północna (Northern ADM Group) w bazie Misawa, Centralna (Central ADM Group) w bazie Iruma, Zachodnia (Western ADM Group) w bazie Kasuga i Południowo-Zachodnia (Southwestern ADM Group) w bazie Naha. Łączna liczba 24 baterii operacyjnych nie uległa zmianie. Ponadto w bazie Hamamatsu w prefekturze Shizuoka na Honsiu funkcjonuje Szkolna Grupa Rakiet Obrony Powietrznej (ADM Training Group), która od 2020 roku ma cztery baterie szkolne (Training FU). Grupa ta wchodzi w skład Skrzydła Rozwoju Taktyki Lotniczej (Air Tactics Development Wing, ATDW), podlegającego bezpośrednio dowództwu ADC. Prowadzi szkolenie personelu w zakresie obsługi i użycia systemu Patriot, ale w razie potrzeby może być wykorzystana do realizacji zadań bojowych.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
