• Wtorek, 19 marca 2024
X

Modernizacja techniczna Wojska Polskiego w 2021 roku – artyleria rakietowa i lufowa

Więcej HIMARS-ów, czy więcej Homarów?

W “Planie Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP na lata 2017-2026” uwzględniono potrzebę pozyskania systemów artylerii rakietowej z pociskami dalekiego zasięgu kryptonim Homar. Planowano pozyskanie trzech modułów dywizjonowych w formie zakupu z dostosowaniem, w którym środki bojowe (pociski rakietowe) miały być dostarczone przez partnera zagranicznego, a podwozia pojazdów, czy system łączności przez krajowe konsorcjum przemysłowe, które było jednocześnie głównym wykonawcą systemu. W 2018 roku wobec zwiększenia kosztów projektu oraz planowanych opóźnień w realizacji, na szczeblu kierownictwa Ministerstwa Obrony Narodowej podjęto decyzję o zakupie amerykańskich systemów rakietowych Lockheed Martin HIMARS na podwoziu kołowym, w celu jak najszybszego uzyskania gotowości bojowej przez jednostkę artylerii rakietowej dalekiego zasięgu. Umowa na m.in. 18 wyrzutni bojowych M142 HIMARS została podpisana w 2019 roku. W związku z tym, że kontrakt obejmuje jedynie sprzęt dla jednego dywizjonu artylerii rakietowej, w “Planie Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP na lata 2021-2035 z uwzględnieniem 2020 roku” wskazano potrzebę zamówienia kolejnych dywizjonów artylerii rakietowej z pociskami dalekiego zasięgu. Oficjalne informacje nie precyzują ani trybu pozyskania nowych wyrzutni, ani typu systemów. Według dostępnych informacji możliwe są dwa rozwiązania – zakup z dostosowaniem, czyli w ramach procedury planowanej wcześniej przy okazji programu Homar w pierwotnej wersji, albo zakup bezpośredni, czyli pozyskanie kolejnych HIMARS-ów.

Langusty zamiast BM-21

Artyleryjskie wyrzutnie rakietowe RM-40 Langusta, przebudowane w latach 2007-2010 ze starych wyrzutni BM-21 Grad proweniencji radzieckiej, mają otrzymać system kierowania ogniem. Ważniejsze jest jednak to. że część starych BM-21 zostanie zmodernizowanych do standardu Langusty poprzez wymianę podwozia, zastosowanie nowego systemu kierowania ogniem i środków łączności.

Kraby dla dywizji i brygad

W latach 2020–2021 realizowane były kolejne dostawy dywizjonowych modułów ogniowych Regina z samobieżnymi haubicami Krab kalibru 155 mm. W ciągu ostatnich 12 miesięcy odebrano kolejny (trzeci) dywizjon. Dostawy są realizowane na mocy umowy z grudnia 2016 roku (aneksowanej w grudniu 2020 roku) pomiędzy IU a Hutą Stalowa Wola na zakup czterech seryjnych dywizjonów dział tego typu w latach 2018–2024, w tym 98 haubic Krab, wozów dowódczych (WD) i dowódczo-sztabowych (WDSz), wozów amunicyjnych (WA) i wozów remontu uzbrojenia i elektroniki (WRUiE).

W 2021 roku polska artyleria wzbogaciła się o trzeci dywizjonowy moduł ogniowy Regina z haubicami samobieżnymi Krab.

Raki dla batalionów

Jeśli chodzi o kompanijne moduły ogniowe (KMO) z moździerzami samobieżnymi Rak kalibru 120 mm, ich dostawy realizowane są na mocy umowy z października 2019 roku pomiędzy IU a konsorcjum w składzie Huta Stalowa Wola i Rosomak na dostawy dwóch modułów kompanijnych i pojazdów do szkolenia, czyli łącznie 18 moździerzy SMK-120 wraz z artyleryjskimi wozami dowodzenia (AWD) – oba na podwoziu Rosomaka (pierwsza umowa na osiem modułów została już wykonana). Przekazanie odbiorcy obecnego zamówienia ma nastąpić w tym roku.

Dodatkowo w maju 2020 roku podpisano kolejny kontrakt na pięć kompanijnych modułów ogniowych, czyli kolejnych 40 moździerzy SMK-120 plus pojazdy AWD – ich dostawa jest planowana w latach 2022–2024. Łącznie zamówiono zatem 15 kompanijnych modułów ogniowych Rak, z czego dostarczono dziewięć. Pozostałe komponenty systemu Rak, czyli artyleryjskie wozy remontu uzbrojenia (AWRU) i artyleryjskie wozy amunicyjne (AWA), są lub mają być pozyskiwane na podstawie odrębnych postępowań – liczba zamawianych pojazdów odpowiada kolejnym zamówieniom na SMK-120. Ostatni element modułu, artyleryjski wóz rozpoznania (AWR), w 2021 roku zakończył z wynikiem pozytywnym badania kwalifikacyjne. Dostawy tych wozów oczekuje się od przyszłego roku, w liczbie zapewniającej zabezpieczenie wszystkich 15 KMO Rak.

Kryl dość odległy

Prowadzona jest praca rozwojowa obejmująca zadanie opracowania dywizjonowego modułu ogniowego samobieżnych haubic na podwoziu kołowym Kryl kalibru 155 mm. Umowę na jej realizację podpisano jeszcze w grudniu 2011 roku, realizatorem pracy jest konsorcjum w składzie: Huta Stalowa Wola (lider), AMZ-Kutno, Jelcz Sp. z o.o., Wojskowa Akademia Techniczna i Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia, Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej i WB Electronics. W czasie 10 lat pracy rozwojowej zbudowano prototyp haubicy samochodowej Kryl, który został poddany badaniom zakładowym. W 2018 roku, po zakończeniu wstępnego etapu prób zakładowych, w tym testów ogniowych, konsorcjum na bazie ich wyników oraz zmienionych wymagań gestora przygotowało zmiany w wstępnych założeniach taktyczno-technicznych (zmiana podwozia systemu) oraz harmonogramie realizacji pracy rozwojowej (wydłużenie czasu opracowania). W 2020 roku zatwierdzono zmienione wymagania oraz nowy harmonogram, przewidujący przeprowadzenie badań kwalifikacyjnych – wymaganych do zakończenia pracy rozwojowej – w 2022 roku.

Według informacji przekazanych przez wiceministra obrony narodowej Wojciecha Skurkiewicza w odpowiedzi na interpelację poselską: Zakończenie prac realizowanych (…) w ramach projektu pn. „Dywizjonowy moduł ogniowy 155 mm armatohaubic samobieżnych” jest planowane do końca 2022 r. W ramowym „Planie Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP w latach 2021–2035” zakłada się zakup nowych samobieżnych haubic na podwoziu kołowym dopiero po 2030 roku. Warto dodać, że komplementarna praca rozwojowa dotycząca zautomatyzowanego systemu dowodzenia i kierowania ogniem dla Kryla była realizowana od 2014 roku przez konsorcjum w składzie: Huta Stalowa Wola, WB Electronics, Wojskowa Akademia Techniczna oraz Wojskowe Zakłady Łączności Nr 2, ale została zakończona w 2017 roku; docelowo zastosowana będzie prawdopodobnie odmiana standardowego w pododdziałach polskiej artylerii systemu dowodzenia.

Modernizacja systemów Dana

W tym roku planowane było podpisanie umowy dotyczącej seryjnej modyfikacji armatohaubic kołowych Dana wz. 77 do standardu Dana-M. Modyfikacja poprawia przede wszystkim własności trakcyjne działa (zastosowanie nowej jednostki napędowej) oraz warunki pracy załogi (przebudowa kabiny). W lipcu 2019 roku 4. RBL i Wojskowe Zakłady Uzbrojenia S.A. podpisały umowę na wykonanie prototypu zmodyfikowanego systemu Dana-M. Badania zmodyfikowanego egzemplarza zakończono w grudniu 2019 roku. Planowane jest przeprowadzenie modyfikacji większości znajdujących się na stanie wojska systemów Dana, które mają być eksploatowane do czasu wdrożenia nowego systemu artyleryjskiego na podwoziu kołowym.

Nowe niszczyciele czołgów dla pułku przeciwpancernego

Nie ujawniono natomiast postępów w realizacji innego istotnego postępowania dotyczącego pozyskanie nowych pojazdów przeznaczonych do zwalczania opancerzonych wozów bojowych. W „Planie Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP w latach 2021–2035” zakłada się zakup kilkudziesięciu niszczycieli czołgów z uzbrojeniem rakietowym. W lutym 2019 roku IU rozpoczął fazę analityczno-koncepcyjną dotyczącą pozyskania niszczycieli czołgów kryptonim Ottokar-Brzoza.

W ciągu następnych kilkunastu miesięcy przeprowadzono dwa dialogi techniczne z wybranymi oferentami proponującymi pojazdy gąsienicowe uzbrojone w pociski rakietowe do zwalczania wozów opancerzonych oraz innych celów na polu walki. Zakończenie fazy analityczno-koncepcyjnej było planowane w 2021 roku.

Reklama

Najnowsze czasopisma

Zobacz wszystkie
X
Facebook
Twitter
X

Dołącz do nas

X