Brazylijskie Siły Powietrzne (FAB) wybrały Cessnę 408 SkyCourier na bezpośredniego następcę samolotu EMB-110 Banderirante.
Cessna 408 została wpisana przez nowe kierownictwo w resorcie obrony Brazylii na listę planowanych zamówień, wraz z wielozadaniowymi samolotami transportowymi C-390 Millennium i myśliwcami Saab Gripen E. Jak wskazał w 20 stycznia brazylijski minister obrony José Múcio Monteiro Filho zakup dwusilnikowego samolotu turbośmigłowego stał się obecnie jednym z priorytetów FAB.
SkyCourier to zupełnie nowa konstrukcja w klasie lekkich samolotów transportowych. Program tej maszyny został zainicjowany w 2017 roku. Prototyp samolotu po raz pierwszy wzniósł się w powietrze 17 maja 2020 roku. Samolot uzyskał certyfikat typu od Federalnej Administracji Lotnictwa Cywilnego (FAA) w dniu 11 marca 2022 roku. Pierwsze seryjne egzemplarze tej maszyny zostały dostarczone w zeszłym roku kurierskiej firmie FedEx. Samolot w wersji cargo ma duże drzwi boczne i kabinę ładunkową z płaską podłogą. Dzięki temu może pomieścić trzy znormalizowane kontenery LD3. Oprócz wersji transportowej istnieje też 19-osobowy wariant SkyCouriera. Posiada on oddzielne wejścia dla załogi i pasażerów, a także duże okna w kabinie zapewniające naturalne światło i możliwość obserwacji na zewnątrz. Obie konfiguracje oferują jednopunktowy system tankowania pod ciśnieniem, aby umożliwić szybkie odtworzenie gotowości do wykonania następnego lotu.
Cessna 408 SkyCourier
Jednocześnie wybór Cessny oznacza rezygnację z zakupu krajowego samolotu transportowego STOUT (Short Take Off Utility Transport), którego opracowanie zleciły FAB rodzimej firmie Embraer. Współpraca obu podmiotów przy tym programie rozpoczęła się w grudniu 2019 roku od podpisania listu intencyjnego. Ogólna koncepcja samolotu została po raz pierwszy zaprezentowana 13 listopada 2020 roku. Nowy transportowiec miał zastąpić w brazylijskim lotnictwie dwa typy dotychczasowych maszyn: EMB-110 Bandeirante (C-95A) i EMB-120 Brasilia (C-97). Brazylia posiada obecnie 64 egzemplarze EMB-110 o średniej wieku 40 lat, a także 19 egzemplarzy EMB-120 o średniej wieku 29 lat. Pierwsze sygnały o rezygnacji z rozwijania i nabycia STOUT pojawiły się ze strony dowództwa FAB w sierpniu ubiegłego roku. Wówczas z powodu koniecznych oszczędności w wyniku pandemii COVID redukowano wiele lotniczych programów (cięcia w zamówieniach dotknęły nawet flagowy program C-390).
STOUT miał mieć podobną wysokość, rozpiętość i długość jak EMB-110 i EMB-120, lecz być pod każdymi innym względem lepszy. Jego napęd miał się składać z dwóch silników turbośmigłowych, które również napędzałyby generatory prądu, a te z kolei dostarczałyby energii do dwóch silników elektrycznych na końcach skrzydeł samolotu. Samolot był projektowany do eksploatacji w warunkach odległych lądowisk z krótkimi, wąskimi i nieutwardzonymi pasami startowymi. Miał startować z pasa startowego o długości 1200 m oraz operować w klimacie równikowym. Samolot miał dysponować zasięgiem 2420 km i maksymalną ładownością 3 ton. Byłby wyposażony w tylną rampę ładunkową do załadunku i rozładunku towarów i osób, czego nie posiada ani EMB-110 ani też EMB-120. W wersji wojskowej STOUT byłby w stanie pomieścić do 24 spadochroniarzy lub 30 żołnierzy.
Komputerowa wizja projektowanego przez Embraera samolotu STOUT.
Co prawda po utracie wojskowego kontrahenta Embaer ogłosił zawieszenie projektu STOUT, ale oficjalnie nie zamierza z niego rezygnować i obecnie poszukuje nowych partnerów do finalizacji przedsięwzięcia. STOUT miał bowiem stanowić również propozycję dla rynku usług pasażerskich o zasięgu regionalnym. Jego zaletami miały być niskie koszty paliwa i obsługi, a także mniejszy wpływ na środowisko naturalne.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
