Wojska ukraińskie uzyskały dziś kolejne ważny sukces bojowy. Z powodzeniem zaatakowano stanowisko rosyjskiej jednostki rakiet balistycznych Iskander w rejonie miasta Klińce, w obwodzie briańskim. Jest to pierwsze porażenie tej kluczowej zdolności Sił Zbrojnych Rosji, a zatem wydarzenie równie istotne jak niedawne ataki na bazy lotnictwa strategicznego. Ataki Iskanderami na cele o znaczeniu operacyjnym to bowiem prawdziwe utrapienie i bodaj najważniejsza zdolność, w której siły rosyjskie obecnie przeważają.
Уражено установки ОТРК „Іскандер”
Сьогодні підрозділи Збройних Сил України, у взаємодії зі Службою безпеки України та іншими складовими Сил оборони, завдали ракетного удару по району зосередження підрозділу ракетних військ рф. pic.twitter.com/0Q349kFVdm
— Генеральний штаб ЗСУ (@GeneralStaffUA) June 5, 2025
Wyrzutnie były załadowane i gotowe do wystrzelenia rakiet. Położenie miejsca startowego sugeruje ze cele miał być najprawdopodobniej Kijów. Wedlu wstępnych ocen ukraińskiego Sztabu generalnego jedna rosyjska wyrzutnia rakietowa eksplodowała, a dwie kolejne zostały najprawdopodobniej uszkodzone.
Wyrzutnie należały do 26. Brygady Rakietowej Czerwonego Sztandaru Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Brygada ta była pierwszą jednostką w armii rosyjskiej, która została w pełni przezbrojona w systemy Iskander-M. Przezbrojenie brygady z systemów rakietowych Toczka-U na Iskandery zostało zakończone w czerwcu 2011 r.
Eksplozja wyrzutni Iskander wraz z zapasem rakiet
Iskandery używane są do ataków na szczególnie istotne cele o znaczeniu operacyjnym, takie jak magazyny, sztaby, stacje kolejowe, systemy obrony przeciwlotniczej czy lotniska, a z uwagi na zasięg wynoszący około 500 km nawet obiekty o znaczeniu strategicznym, takie jak zakłady przemysłowe.
System Iskander
Prace nad tym systemem rozpoczęły się w pierwszej połowie lat 70. XX wieku. Po raz pierwszy Iskander został poddany testom odpalenia pocisków w 1996 r. Ostatecznie system wszedł do służby Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej w 2006 roku.
Głównym elementem mobilnego systemu rakietowego Iskander jest kołowa wyrzutnia 9P78, w której przewożone są dwa pociski balistyczne 9M723. Ta podstawowa konfiguracja nosi oznaczenie Iskander-M. Wariant oznaczony jako Iskander-K może przewozić dwa pociski manewrujące typu 9M728 lub cztery 9M729. Pojazd transportowo-załadowczy 9T250 jest przeznaczony do transportu dwóch dodatkowych rakiet i ma zamontowany dźwig do ładowania wyrzutni.
Wyrzutnia Iskander-M z rakietami balistycznymi i pojazd transportowo-załadowczy.
Działaniem całego kompleksu Iskander kieruje załoga pojazdu dowódczo-sztabowego 9S552. Funkcjonowanie kompleksu rakietowego wspiera wóz przygotowania informacji 9S920, przeznaczony do ustalania współrzędnych celu i planowania skomplikowanych tras przelotu dla pocisków manewrujących. Ponadto system obejmuje samochód kontrolno-pomiarowy do sprawdzania systemów rakiet, a także samochód kwaterunkowy, gdzie załoga może spożyć posiłek i odpocząć na łóżkach.
Obecnie liczbę Iskanderów w rosyjskich wojskach szacuje się na ponad 160 wyrzutni, w tym około 150 w lądowych brygadach rakietowych i 12 w marynarce wojennej. Iskander-M ma zdolność do przenoszenia głowic jądrowych. Debiut bojowy Iskandera-M miał miejsce 12 sierpnia 2008 roku podczas rosyjskiej inwazji na Gruzję, kiedy to pociskami balistycznymi z głowicami kasetowymi ostrzelano miasto Gori.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
