4 marca Dyrekcja Uzbrojenia Sił Powietrznych oraz Jednostka Innowacji Obronnych lotnictwa Stanów Zjednoczonych zatwierdziły autonomiczny pojazd powietrzny Barracuda-500 amerykańskiej firmy Anduril do następnej fazy prób prototypów w ramach programu Enterprise Test Vehicle (ETV).
Program ETV ma na celu stworzenie zdatnego do masowego wytwarzania, modułowego i niedrogiego pojazdu powietrznego, który będzie służył jako bazowa konstrukcja do stworzenia całej rodziny platform nowej generacji. W poprzednim etapie programu ETV, ciągu zaledwie siedmiu miesięcy od przyznania kontraktu, firma Anduril przeprowadziła udany test w locie prototypowego pojazdu Barracuda-500, demonstrując, w jaki sposób prosta i modułowa konstrukcja Barracudy ułatwia szybki rozwój, testowanie i wdrażanie przełomowych zdolności dla samolotów bojowych.
Obecnie priorytet w rozwoju ma konfiguracja o nazwie Barracuda-500M (ang. munition), czyli wariant z głowicą bojową.
Pierwsze wystrzelenie Barracudy-500 miało miejsce we wrześniu 2024 r. Kompleksowy test w locie odwzorowywał scenariusz przyszłego bojowego wykorzystania pojazdu-pocisku. Obejmował on planowanie przed misją, pionowy start z wyrzutni imitującej paletę przeznaczoną do zrzutu na spadochronie z samolotów transportowych (nawiązanie do programu Rapid Dragon), autonomiczny lot i nawigację przez ponad 30 minut, udane pobranie współrzędnych celu oraz końcowe naprowadzenie na cel.
W następnej fazie prób Anduril ma zademonstrował autonomiczne zdolności Barracudy-500 w zakresie pracy zespołowej. Firma powinna również udowodnić możliwość masowej produkcji systemu i pokazać jak jego modułowa konstrukcja płatowca umożliwia dostosowanie tej platformy do wypełniania różnych funkcji. Obecnie priorytet w rozwoju ma konfiguracja o nazwie Barracuda-500M (ang. munition), czyli wariant z głowicą bojową.
Barracuda-500 to największy z rodziny tanich pocisków firmy Anduril.
Barracuda-500 nie jest jednak kolejnym klasycznym pociskiem manewrującym, lecz autonomicznym nosicielem różnego rodzaju ładunków bojowych, środków rozpoznawczych lub walki radioelektronicznej. Mają być one montowane na pokładzie przez misją, zależnie od rodzaju zadania i roli poprzypisywanej poszczególnym egzemplarzom Barracudy w większym ugrupowaniu. Docelowo Barracuda-500 ma mieć zasięg 500 mil morskich (nieco ponad 900 km) długotrwałość lotu do 120 minut i przenosić wewnątrz wymienne ładunki o masie do 45 kg. Oczekuje się, że koszt produkcji pojedynczej seryjnej platformy nie przekroczy 150 tys. USD, co ma w przyszłości przynieść spore oszczędności. Dla porównania obecnie pocisk manewrujący JASSM kosztuje ponad 1 mln USD, a nie do każdego zadania wymagana jest jednorodna półtonowa głowica wybuchowa.
Barracuda-250 ma mieć niższą cenę i oferować mniejsze zdolności niż Barracuda-500 , ale samolot będzie mógł zabrać ich znacznie więcej.
Program ETV jest pokłosiem ostatnich konfliktów zbrojnych, gdzie okazało się. że oprócz wysokiej skuteczności amunicji lotniczej liczy się również jej niski koszt zakupu, możliwość uruchomienia masowej produkcji oraz szybkiej dostawy określonych zdolności. To ostatnie ma być właśnie osiągnięte przez modułowość konstrukcji, która pozwoli na łatwe modyfikacje, aby nadążyć za zmieniającymi się wymaganiami pola walki. W firmie Anduril opracowano w sumie kilka podobnych do siebie pojazdów powietrznych, które oznaczono jako Barracuda-100, Barracuda-250 i Barracuda-500. Zgodnie z rosnącą liczbą w nazwie każdy kolejny członek rodziny Barracuda różni się rozmiarem, oferując stopniowo coraz większy zasięg i masę przenoszonego ładunku.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
