17 marca w Dublinie w Irlandii w wieku 105 lat zmarł John „Paddy” Hemingway, który był uznawany za ostatniego żyjącego pilota biorącego udział w Bitwie o Anglię.
John Hemingway był urodzonym w Dublinie Irlandczykiem. Został przyjęty do służby w Royal Air Force 7 marca 1938 r. Rozpoczął szkolenie lotnicze w Brough w hrabstwie Yorkshire, gdzie 7 marca 1939 r., w wieku 19 lat, otrzymał odznakę pilota. Po wybuchu II wojny światowej przydzielono go do 85. Dywizjonu RAF, który na początku 1940 roku w ramach Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych został wysłany do Francji. Latając obronie tego kraju na myśliwcu Hawker Hurricane 10 maja Paddy zgłosił swój pierwszy sukces – zestrzelenie niemieckiego bombowca Heinkel He 111. Następnego dnia zestrzelił bombowiec Dornier Do 17, ale zmuszony był wylądować awaryjnie w pobliżu Maastricht na skutek odniesionych uszkodzeń swojego myśliwca. 15 maja armia brytyjska zabrała go do Lille-Seclin, a dwa dni później wrócił do Anglii.
Piloci z 85. Dywizjonu biegną do samolotów podczas alarmu. Drugi od prawej John „Paddy” Hemingway, który zawsze latał w charakterystycznej koszuli.
W kraju Hemingway początkowo służył w 253. Dywizjonie RAF, po czym 15 czerwca 1940 r. powrócił do swojego 85. Dywizjonu. W szeregach tej jednostki walczył w Bitwie o Anglię, toczonej od lipca do października 1940 r. 18 sierpnia nad ujściem Tamizy jego samolot został uszkodzony w walce przez strzelca Junkersa Ju 88, a on sam zmuszony był wyskoczyć ze spadochronem. 26 sierpnia nad Eastchurch został ponownie zestrzelony, lecz tym razem podczas walki z bombowcem Dornier Do 215. Pięć dni później sam uszkodził niemiecki myśliwiec Messerschmitt Bf 109. 22 września wykonał przymusowe lądowanie z powodu złej pogody w pobliżu Church Fenton.
Formacja myśliwców Hurricane z 85. Dywizjonu, 5 października 1940 r.
13 maja 1941 roku, lecąc w myśliwcu nocnym A-20 Havoc, Paddy musiał wyskoczyć na wysokości 200 m z powodu awarii przyrządów podczas lotu przy złej pogodzie. Z kolei 1 lipca, w uznaniu zasług, Paddy otrzymał medal Distinguished Flying Cross. Jego podróż do Londynu, aby odebrać odznaczenie z rąk króla, rozpoczęła się niefortunnie od wydostania się z wraku samolotu Blenheim, do którego wsiadł jako pasażer, lecz maszyna rozbiła się podczas startu.
John „Paddy” Hemingway przy zabytkowym myśliwcu Hurricane, należącym do eskadry historycznej RAF.
7 lipca 1941 roku Paddy rozpoczął służbę w 1452. dywizjonie RAF w West Malling. Od kwietnia do grudnia 1945 dowodził 43. Dywizjonem RAF. Jednostka ta walczyła we Włoszech, gdzie 23 kwietnia Hemingway został zestrzelony po raz czwarty. W pobliżu Rawenny jego myśliwiec Spitfire Mk IX został wielokrotnie trafiony z ziemi niemieckim ogniem przeciwlotniczym. Pilot wyskoczył ze spadochronem nad terytorium wroga, ale udało mu się nawiązać kontakt z włoskimi partyzantami, którzy pomogli mu wrócić do jego dywizjonu.
John „Paddy” Hemingway podczas obchodów 105. urodzin na terenie brytyjskiej ambasady w Dublinie.
Po zakończeniu II wojny światowej Hemingway został wysłany na Bliski Wschód. Później pełnił funkcję dowódcy bazy RAF Leconfield, następnie był oficerem sztabowym NATO we Francji, aby pod koniec kariery objąć stanowisko w Ministerstwie Lotnictwa. Przeszedł na emeryturę 12 września 1969 r. w stopniu pułkownika. Ożenił się i miał troje dzieci.
John „Paddy” Hemingway nigdy nie postrzegał swojej roli w obronie Wielkiej Brytanii jako czegoś wielkiego. Po prostu uważał, że dobrze wykonywał swoją pracę, do której został wyszkolony.
Reklama
Zobacz również
Reklama
Reklama
